TOKYO
Hiriz hiri ibili gara azken aldian: Chengdu, Kuala Lumpur eta Tokyo,
munduko hiririk handienetariko bat. Erdialdean eraikin erraldoiak, autoak eta
jendea nonahi.
Beldur pixka bat bagenion ere nahiko eroso
ibili garela esan behar dugu. Japoniarren antolaketa eta orden bikainak asko
lagundu digu horretan.
Oinezkoentzat gorri,
oinezkoentzat berde.
Hainbeste jende gora eta behera ikusten
duzunean inurri baten antzera sentitzen zara denen artean. Ez galtzeko, ona da
geldialditxo bat egin eta hainbeste bideren artean zure bide propioa aurkitzea.
Hiriak nekatzen du, gure kasuan, bizikletak
baina gehiago.
Modernitate honen guztiaren artean garai
bateko tenplu zaharberrituak aurki daitezke. Turista ugari topatu genuen Asakusako
tenpluan.
Tokyon gehien gustatu zaigun gauzetariko bat ikusi dugun bizikleta pila izan
da. Hiri erraldoia izan arren jende askok erabiltzen du bizikleta batetik
bestera joateko eta, pentsa
daitekeenaren kontra, ez da arazorik ikusten oinezko, txirrindulari eta autoen
artean. Gurean hainbeste kalapita sortzen ditu ibilgailuen eta oinezkoen arteko
elkarbizitzak eta milioika pertsona bizi den hirian lasai dabiltza. Zer pentsa
eman digu horrek. Non dago gakoa? Errespetuan, akaso?
Gure Tokyoko
egonaldia hain lasai izatearen arrazoi nagusiena Andreas izan da. Myanmarren
beste hiru alemaniarrekin batera bizikletaz bidaiatzen ezagutu genuen Andreas. Nork esango liguke orduan Tokyoko bere etxean egongo ginela sei
hilabete beranduago.
Asteburua aprobetxatuz bizikletak hartu eta
egun osoko txangoa egin genuen hiritik kanpora. Ur jauzi eder batera eraman
gintuen gure gidak.
Bere etxean bost egun eman ondoren agurtzeko
ordua iritsi zitzaigun. Gustuko dugun moduan, afari on batekin elkar agurtu
genuen, japoniar afari batekin, noski: Sushi.
Eskerrik asko Andreas eta ikusi arte!
FUJI
MENDIRANTZ
Tokyotik ateratzeak luze jo zuen, 50 kilometro egin arte ez genuen hiria
atzean utzi. Baina hiritik atera bezain pronto naturarekin eta malda gogorrekin
topo egin genuen berriz ere.
Uste baina menditsuagoa da Japon eta, nahiz eta errepideak oso
onak izan, aurretik egun gogorrak ditugula uste dugu. Japoniarrek asko maite
dute bizikleta eta Tokyon bezala
errepidean ere txirrindulari asko topatu ditugu. Honako honek jantzi polita zeraman,
ezta?
Landetako eta mendietako etxeak ere oso
desberdinak dira hiriko etxe-orratzekin alderatuz. Japoniar estiloko etxe polit
asko ikusten ditugu, asko eta asko, lorategi zainduekin.
Honako honek denetarik zeukan lorategian:
olagarroa, dortoka, belaontzia…
Malda gogorrei aurre egin ostean iritsi ginen
gure lehenengo helburura: Yamanakako
lakua. Fuji mendia inguratzen duten
bost lakuetako bat da, handiena, eta ongi-etorri ederra eman zigun. Lakuaren
atzean lotsati agertu zen Fuji laino
artean.
Gauean lainoak saretu eta ekaitza izan genuen.
Ekaitzaren ostean dator barea. Goizean egunona
Fuji mendiak eman zigun Yamanako lakuaren atzean.
Fuji Japoneko mendirik altuena
da 3776 metrorekin. Sumendia denez eta inguruan itzala egingo dion beste mendirik
ez duenez, izugarri dotore agertzen da eta toki askotatik argi ikus daiteke.
Sekulako presentzia duen mendia da.
Hurrengo egunean Fuji inguruko birari ekin genion eta zinez malkarra izan zen
ibilbidea. Malda gogorrak izan genituen Motosu
lakurako bidean.
Motosu lakuaren ondoan gaua pasa eta hurrengo goizean, Shoji lakuaren ondotik pasatzerakoan, agur beroa eskaini zigun Fujik. Bere ingurutik bagindoazen eta
eder asko agertu zitzaigun.
Guk, ohi dugun bezala, argazki batekin eskertu
genion bere adeitasuna.
Fuji utzi eta jaitsiera luze baten ostean Matsumoto hirirantz jo genuen mendiz inguraturiko bailara zabal
batitik doan bide nagusitik.
Hori bai, bide nagusia utzi bezain pronto
sekulako txokoak aurki daitezke. Bero handia egiten du eta errekak primeran
datozkigu, egun osoko izerdiaren ostean, bainu freskagarri bat hartzeko. 30
gradutik gora egunero.
Matsumotora iritsi aurreko egunean Keiko
ezagutu genuen. Nekazaritza organikoa lantzen du eta, gu errepidean ikusita,
bere etxera gonbidatu gintuen tea hartzera. Tea hartu eta tipula, azenario,
kalabazin, patata, leka eta sardina lata batekin irten ginen bere etxetik!
Arigato gozaimasu.
Matsumoto aurretik azken lakua: Suwa.
Esan digutenez Japoneko bigarren
lakurik handiena da.
Matsumotoko tokirik ezagunena bertako gaztelua da. 1.593 eta 1.594. urteetan
eraikia gazteluko berezko egurra erabiliaz zaharberritu zuten. Ederra benetan.
Matsumoton gaude orain. Egun batez atsedena hartu eta Japoneko Alpeak bezala ezagutzen diren mendietara joko dugu bertako
paisaiaz gozatzera.
TOKYO
Últimamente las
ciudades han sido el centro de nuestras visitas: Chengdu,
Kuala Lumpur y Tokyo, una de las ciudades más grandes
del mundo, que cuenta con grandes rascacielos en su centro
neurálgico, rodeados a su vez por un ir y venir de personas y de
automóviles. Aunque en un principio nos daba cierto miedo lo que nos
podíamos encontrar, nos hemos sentido muy cómodos en Tokyo,
ya que el perfecto orden y organización que caracteriza a los
japoneses nos ha sido de gran ayuda.
La verdad es
que cuando ves a tanta gente pululando a tu alrededor acabas
sintíendote como una hormiga. Siendo así, para nosotros ha
resultado más fatigoso el incesante ritmo de la ciudad que el de las
bicicletas.
Pero no todo
es modernidad en Japón, en nuestra visita también encontramos
antiguos templos restaurados, como el de Asakuso.
Sin embargo, lo que más nos ha gustado de Tokyo
ha sido la cantidad de bicicletas que hemos visto. Aunque se trata de
una ciudad enorme, mucha gente utiliza la bici para ir de un lado a
otro, y a pesar de que pueda parecer lo contrario, coches, peatones y
ciclistas circulan en armonía por esta gran ciudad. Ésto nos ha
dado qué pensar... tal vez la clave del asunto radique simplemente
en el respeto mutuo.
El motivo
principal por el cual nos hemos movido tan tranquilos por Tokyo
se llama Andreas,
al que conocimos junto a otros tres alemanes en Myanmar.
¿Quién nos iba a decir hace seis meses que a día de hoy íbamos a
estar en Tokyo
alojados en su casa? Después de pasar cinco días con él, llegó a la
hora de despedirnos y siendo una buena cena la mejor manera de hacerlo y estando en Japón, optamos por el sushi como
acompañante para la despedida.
Muchas gracias Andreas, ¡hasta la vista!
Muchas gracias Andreas, ¡hasta la vista!
A zer nolako aldea!!!
ResponderEliminaroain bai kriston inbidia....Japón!!
Beti bezala argazki puskak!!
Ondo ikusten zaituztet eta gutxi barru gertuago ikusiko zaituztegu jajajjajj!!!
Muxu handi bat!!
Kaixo Bikote!!!
ResponderEliminarAspaldi nuen buruan idazteko baina...
irakurri eta begiratu dut zuen peazo bidaia noizean behin!!! Zoragarria!!!! goraintziak IKUSMUNDU partez munduari, eta besarkada handi bat zuentzat.
Asko disfrutatu Filipinan!!! Como locos!!!
Muxu handiak Mexikotik!
Yoly